Χριστίνα-Σύλβια Σημαντήρα

Τι είναι εκείνο που σας ενέπνευσε:

Ένα μνημείο στη γυναίκα-ηρωίδα, εμπνευσμένο από τις Μεσολογγίτισσες του '21 (τα 
χρώματα της συνολικής εγκατάστασης παραπέμπουν στη γυναικεία μεσολογγίτικη στολή).
Παιδικά όπλα (“νεροπίστολα”), εδώ ως αθώο σύμβολο μιας μητρότητας συνδεδεμένης με 
το “παιχνίδι” ως βασικό κομμάτι της ανατροφής των παιδιών, αλλά και στην κυριολεκτική 
τους ιδιότητα ως εργαλεία μάχης, τα οποία οι Μεσολογγίτισες δεν δίστασαν να 
“σηκώσουν”.
Φάκελοι αλληλογραφίας αναφερόμενοι τόσο στα τελεσίγραφα που έστελναν οι 
εγκλωβισμένοι κάτοικοι του Μεσολογγίου στον Καποδίστρια για να ζητήσουν βοήθεια όσο 
και στα τελεσίγραφα που έστελναν Μεσολογγίτισες έχοντας περάσει ήδη καμποσα χρόνια 
σε χαρέμια στην Αίγυπτο ώστε επιστρέφοντας να αναζητήσουν τις οικογένειες τους. Μια 
τρομερή ιστορία, που ο σύγχρονος νους δεν μπορεί να συλλάβει.
Διαχρονικό στοιχείο είναι η ειλικρινής επικοινωνία (από τη παραδοσιακή αλληλογραφία ως 
τους σύγρονους τρόπους επικοινωνίας) ανάμεσα σε όλους τους ρόλους (μητέρα, σύζυγος,
γυναίκα, πολεμίστρια, εργαζόμενη,…) σε ισότιμη βάση που είναι και ένα από τα βασικά 
συστατικά της επιτυχίας στην αντιμετώπιση κρίσεων τόσο σε προσωπικό όσο και σε 
συλλογικό επίπεδο. Σε μια εποχή, που είμαστε πλέον σε θέση να μην καθορίζουμε τους 
ρόλους με βάση το φύλο ή την καταγωγή, ας θεωρήσουμε πρϋυπόθεση της εξέλιξης, της 
προόδου και της αντιμετώπισης προβλημάτων το σεβασμό του κάθε ρόλου και την 
επικοινωνία μεταξύ αυτών.
Η κολώνα ως «στήριγμα» αποτελούμενο από όλες αυτές τις πλευρές της γυναικείας 
φύσης.